Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Για σένα θα γινόμουν..

Για σένα θα γινόμουν ποιητής,
βαθυστόχαστος ρήτοτας,
αναχωρητής του κοσμου,
επαναστάτης χωρίς αιτία,
γελωτοποιός της δόξας
κι αδίστακτος κουρσάρος του κορμιού σου..
Στ' αλήθεια θα γινόμουνα όσα ζήλεψα κι όσα δεν μπόρεσα..
Αρκεί να μου δινες το έναυσμα,
τη σπίθα,
πως τάχα αναγνωρίζεις τη μοναδικότητα μου..
Μα εσύ τρελή κι αλλόγιστη μου έδωσες με ρεαλισμό
τη μόνη εικόνα που ξέρω χρόνια τώρα..
Μόνη σου μ' άφησες να είμαι ένας απ' τους πολλούς
ένας τυχαίος καθημερινός ανθρωπος..
Εσύ μ' ανάγκασες να χαράζω με μαχαίρι τη ταυτότητα μου
στο σώμα μου για να χω κάτι να με ξεχωρίζει απ' τους άλλους..
Τι θα ήτανε στ' αλήθεια για 'σενα μια τόση δα θυσία
για να με κάνεις ήρωα των παραμυθιών σου;
Πόσα ψέματα δεν έχεις πει χωρίς αιτία για να χει η ζωη σου νοήμα;
Το κάθε ψέμα που μ' αρνήθηκες έγινε μια ωμή αλήθεια δυσβάσταχτη,
ένας ακόμα λόγος να "φεύγω" τρέχοντας απ' όλα εκείνα που εσύ ήθελες να δω..
Ο ρεαλισμός σου,
μου στέρησε την ελπίδα να γίνω όσα ονειρευόμουν..
Γι' αυτό να μην αναρωτιέσαι κάθε που με "βλέπεις"
μικρό, καθημερινό κι ατελή
εσύ με διάλεξες θνητό,
κι έτσι θα μείνω,
για να χουν οι εφιάλτες σου σημείο αναφοράς..

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι κτητική σχέση. Ούτε η ίδια η ζωή να ήταν απέναντι...

Ανώνυμος είπε...

Περί οικονομικού σεμιναρίου:

Σε ευχαριστούμε πολύ γιά το ενδιαφέρον και κατατοπιστικό (αν και συχνά μονόπλευρο) βίντεο. Αλλά οι τεκμηριωμένες απόψεις αξίζουν πάντα.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ατασθάλιε, μην παίζεις με την φωτιά (δηλ. την Αλήτισσα) καημένε!
Να 'ξερες πόσα "παιδάκια" σαν κι εσένα έχει φάει αυτή η καταπιώνα!

Αλητισσα είπε...

Ατάσθαλε, καλή Κυριακή να έχετε..
Εχω τόση άγνοια για τη ζωή όσο ένα νεογέννητο βρέφος,παρατηρώ κι ελπίζω κάποτε να καταλήξω σ'ένα βαρυσήμαντο συμπέρασμα που θα με τοποθετήσει στον κόσμο στη θέση που μου αναλογεί..

Ασκαρ,
να σαι καλά που προστατεύεις τα αρσενικά της μπλογκοσφαιρας απ τ διχτυα της γυναίκας αράχνης..

Time found you lying motionless The definition of an old love was lying on the wooden floor of memory Each day you scribble a meaningful ins...